Stálobárnne válddu - Stállosønnen gifter seg ebok

Stálobárnne sidáj válldut, ja lij juo mælggadav dan birra giehttum. Valla ettjin aktak dan guovlon åro, ettjin ga aktak gietjav mijla duogen jali daj boahtte gietjav várijn. Stállo ja Luhták guorrasijga dasi, ájgge lij dal válldut. – Ihkap stádaj vuolgá suoggŋudihttjat? javlaj Luhták. – Dat lij buorre oajvvadus, vásstedij stállo ja stálobárnnáj vuorddemusáj gæhttjin. – Davva de sidáv, iv la goassak stádan åvddåla læhkám. Guorrasin stálobárnne galgaj stádaj mannat. Valla bednak hæhttuj várráj báhtset. – Mujte gatjádit jus káffagåhpåv guossodi, javlaj Stállo. – Jus goahtáj bivddiji, de merkaj dån oattjo válldut. Stállo nav ávvudaláj, vargga båvsåjda gåttjåj. Ihkap máhttá gierugav gávnnat, tjáppa sámenæjtsov vaj bievrek sámebáhtjav. Stállosønnen hadde lenge klaget over at han hadde så lyst til å gifte seg, men det bodde ingen i sju mils omkrets eller på de neste sju fjellene. Stállo og Luhták syntes også at det var på tide at sønnen giftet seg. – Kanskje du skal dra til byen en tur på frierferd? spurte Luhták. – Det var en god idé det, sa stállo og de så forventningsfullt på stállosønnen. – Ja det har jeg veldig lyst til, jeg har jo aldri vært i byen før. De ble derfor enig om at sønnen skulle dra ned fra fjellet og inn til byen, men hunden måtte være hjemme på fjellet. – Husk å spør om du kan få en kopp kaffe, sa Stállo. – Hvis du blir invitert inn, så betyr det at du får lov å gifte deg. Stállo var så spent at han nesten tissa seg ut. Kanskje han kunne finne noen han kunne gifte seg med der, en flott samejente eller en staselig samegutt.